"Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum."
Sectie 1.10.32 van "de Finibus Bonorum et Malorum", geschreven door Cicero in 45 v.Chr.
"Sed ut perspiciatis unde omnis iste natus error sit voluptatem accusantium doloremque laudantium, totam rem aperiam, eaque ipsa quae ab illo inventore veritatis et quasi architecto beatae vitae dicta sunt explicabo. Nemo enim ipsam voluptatem quia voluptas sit aspernatur aut odit aut fugit, sed quia consequuntur magni dolores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt. Neque porro quisquam est, qui dolorem ipsum quia dolor sit amet, consectetur, adipisci velit, sed quia non numquam eius modi tempora incidunt ut labore et dolore magnam aliquam quaerat voluptatem. Ut enim ad minima veniam, quis nostrum exercitationem ullam corporis suscipit laboriosam, nisi ut aliquid ex ea commodi consequatur? Quis autem vel eum iure reprehenderit qui in ea voluptate velit esse quam nihil molestiae consequatur, vel illum qui dolorem eum fugiat quo voluptas nulla pariatur?"
1914 vertaling door H. Rackham
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
"*" geeft vereiste velden aan
“Kato en ik vormden één team. Hoe sterker het team, hoe beter. Iedereen neemt een stukje op en er komt rust. Ik heb hulp gevraagd en gekregen, onder andere van Kompanjon. Alles gaat beter nu, dat maakt mij en de kinderen gelukkig.”
Kevin Van Loo, alleenstaande vader van vijf kinderen
Kevin Van Loo is een alleenstaande vader van 5 kinderen. Het jongste meisje is 3 jaar, de oudste zoon 14. Zijn dochter Lorena, 8 jaar, heeft het lastig op school. Vooral lezen lukt nog steeds niet goed, hoewel ze het eerste leerjaar overzat en logopedie volgt. De straathoekwerkster stelde voor om Kompanjon in te schakelen. Zo stapte studente Kato Hanskens in februari 2024 voor het eerst binnen bij het gezin Van Loo. Het werd het begin van een mooie samenwerking.
“Toen ik er met mijn 5 kinderen alleen voor kwam te staan hadden we het moeilijk. Ik werkte veel en maakte lange dagen. Ik zat op een racebaan en trok de kinderen erin mee. De chaos en de papieren stapelden zich op. Op een bepaald moment heb ik hulp gezocht. Ik nam een job aan met een vast rooster en ging samenwerken met hulpverleners. Ik wou weer rust voor mijn gezin.
Ook de school vond het belangrijk dat er iets veranderde en bracht me in contact met Kompanjon. Zij stuurden Kato, als studente, om wekelijks met de kinderen te werken. Zodat de stress rond huiswerk zou verminderen, we meer structuur zouden krijgen en Lorena op een speelse manier kon leren lezen. Het huiswerk en de vrijetijdsactiviteiten, maar ook de dagelijkse zaken als opstaan, naar school gaan, opruimen, samen eten, ontspannen … zijn sindsdien beter georganiseerd. Daar geniet ik van. Samen met de kinderen.”
“In het begin was het moeilijk. De drie meisjes vroegen veel aandacht en ik wist niet hoe ik dat moest aanpakken. Bij Kevin voelde ik direct: die is van goede wil. We hebben elkaar leren kennen en leren appreciëren. Lorena probeerde er soms van onder te muizen als ze moest oefenen met lezen. Maar dat liet ik niet gebeuren.
Samen met Kevin dacht ik een systeem uit, zodat er structuur kwam in het gezin. Daarmee kreeg elk kind de aandacht die het verdiende. Als de schooltaken goed waren verlopen, speelde ik altijd een spelletje met de kinderen. Soms zat Kevin daarbij, soms liet hij me begaan en genoot hij even van een momentje rust.”
“Het slotfeest – dat Kompanjon op het einde van het schooljaar organiseerde voor alle deelnemende gezinnen en studenten – heeft me het meest gepakt. Ik ging er met de drie meisjes naartoe. Kato was er ook. We vormden een goed duo samen, we genoten, en hielden ondertussen de kinderen in het oog. Het was meteen een mooie manier om afscheid te nemen van elkaar, want onze samenwerking liep op haar einde.
Je moet als ouder ook realist zijn. Je weet op voorhand dat er een einde komt aan de huisbezoeken. Je mag daar ook niet té veel op leunen. Kato studeert nog en ze moet verder met haar leven. Voor haar, als student, is een ervaring als deze ook goed. Hoe meer mensen je ontmoet, hoe opener je wordt. En wij missen Kato, maar we hebben mooie herinneringen en we kunnen verder.”
“Ik bewonder Kevin. Het is ongelooflijk hoe hij de planning en alle agenda’s bijhoudt. Alle kinderen hebben een programma met sport, muziekschool, tekenles … Ook therapie en logopedie komen erbij. Op zaterdag springen ze met z’n zessen op de fiets en gaan ze zwemmen.”
Ze richt zich tot Kevin: “Hoe jij blijft doorzetten, chapeau! Ik denk dat veel ouders het al opgegeven zouden hebben.” We sluiten het gesprek af met een grote dankjewel, maar Kevin vraagt het slotakkoord: “Jullie zijn bedankt, voor al jullie liefde aan ons.”