"Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum."
Sectie 1.10.32 van "de Finibus Bonorum et Malorum", geschreven door Cicero in 45 v.Chr.
"Sed ut perspiciatis unde omnis iste natus error sit voluptatem accusantium doloremque laudantium, totam rem aperiam, eaque ipsa quae ab illo inventore veritatis et quasi architecto beatae vitae dicta sunt explicabo. Nemo enim ipsam voluptatem quia voluptas sit aspernatur aut odit aut fugit, sed quia consequuntur magni dolores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt. Neque porro quisquam est, qui dolorem ipsum quia dolor sit amet, consectetur, adipisci velit, sed quia non numquam eius modi tempora incidunt ut labore et dolore magnam aliquam quaerat voluptatem. Ut enim ad minima veniam, quis nostrum exercitationem ullam corporis suscipit laboriosam, nisi ut aliquid ex ea commodi consequatur? Quis autem vel eum iure reprehenderit qui in ea voluptate velit esse quam nihil molestiae consequatur, vel illum qui dolorem eum fugiat quo voluptas nulla pariatur?"
1914 vertaling door H. Rackham
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
"*" geeft vereiste velden aan
Sinsa ondersteunde als Kompanjon-student het gezin van Patricia. Dat hield veel meer in dan de kinderen van 6 en 9 helpen met hun schoolwerk. Studieondersteuning was een opstap die zowel kinderen als mama zelfzekerder maakte. Lees hier hoe Sinsa deze samenwerking beleefde.
De eerste keer dat ik Patricia ontmoette, was Kompanjon-coach Mikati er ook bij. Dat maakte het voor ons beiden wat minder spannend. Patricia is mama van vier: Elliot van 6, Rick van 8, Rebecca van 9 en Ebenezer, een zoon van 19 jaar die ik niet ontmoet heb. Ik ging bij het gezin langs om de drie jongste kinderen en Patricia zelf te ondersteunen. De werking van Kompanjon kenden ze, want er waren mij al twee studenten voorgegaan.
Van bij het eerste spelletje deden Rebecca, Rick en Elliot heel enthousiast mee. Ik had een memoryspel gemaakt waarmee we elkaar en elkaars interesses leerden kennen als aanleiding om naar die van hen te vragen. Ze waren meteen vrij open en begonnen al snel hun eigen versie van het spel te maken. Dat ze zo vlug op hun gemak waren, komt misschien ook wel doordat ze al fijne ervaringen met Kompanjon-studenten achter de rug hadden.
Het ijs was dus snel gebroken, maar ik was er natuurlijk niet alleen om te spelen. Al deden we ook dat spelenderwijs. Rick moest de maaltafels uit het hoofd leren, maar vond dat heel saai. Daarom maakte ik er een spelletje van: kleuter Elliot las telkens een rekenoefening voor – zo oefende hij het herkennen van cijfers – en Rick en Rebecca gaven om het eerst het juiste antwoord. Zijn motivatie om de tafels te kunnen ging meteen omhoog, want hij wilde niet verliezen van zijn zus!
Om huiswerk maken aan de dagelijkse routine van het gezin toe te voegen, zocht ik samen met de kinderen ook een vaste plek uit om dat te doen. Rebecca installeert zich nu telkens aan de lage tafel in de keuken bij het kapsalon, daar kan ze zich het best concentreren. Rick raakte net afgeleid als hij apart moest zitten, en had de neiging om de hele tijd te kijken wat er in het kapsalon gebeurde. Dus werd zijn vaste stek een hoekje ín het kapsalon.
Als alleenstaande mama met een eigen kapsalon is het voor Patricia niet eenvoudig om haar kinderen te helpen met hun schoolwerk. Ze spreekt Nederlands, maar nog niet zo vlot. Ook het huiswerkbeleid van de school was voor haar niet duidelijk. Ik bekeek dus hoe ze haar kinderen wél kan ondersteunen, ook al begrijpt ze de inhoud van hun taken niet altijd.
De schoolagenda bleek daar een handig hulpmiddel bij. Ik merkte dat dochtertje Rebecca die niet altijd juist invulde op school, waardoor ze haar taken niet goed kon inplannen en de neiging had om telkens alles op één avond te doen. Ik informeerde bij haar leerkracht hoe de agenda juist werkte en wat er van de kinderen verwacht werd, en nam dat daarna met mama Patricia door. Nu kan zij mee opvolgen welke huistaken haar kinderen hebben en kent ze ook de gevolgen als ze niet in orde zijn.
Na een tijdje hadden Patricia en ik een goede band en durfde ze ook voor zichzelf om hulp te vragen. Ik bleef bijvoorbeeld in de buurt toen ze in het Nederlands met een arts moest bellen, dan was ze er gerust in dat ze alles juist begrepen had. En in de herfstvakantie gingen we samen met de kinderen langs bij vzw Jong, die speelpleinwerking organiseert. Zo weet Patricia hoe die organisatie werkt en kunnen de kinderen er af en toe heen.
Het doet me veel plezier om te merken hoe de kinderen geëvolueerd zijn, in de vrij korte periode dat ik bij hen over de vloer kwam. Dat zit in kleine dingen: Rebecca vult haar schoolagenda nu correct in, waardoor ze zeker weet dat ze op tijd al haar taken afwerkt. Ik merkte ook dat ze minder twijfelde aan haar eigen kunnen.
Heel leuk, maar het maakt het afscheid nemen er niet makkelijker op. Je voelt je na die vier maanden superwelkom in het gezin en hebt een vertrouwensband met zowel de ouders als de kinderen. Tijdens het traject nodigde Patricia me ook uit om te blijven eten, als afscheidscadeau gaf ze me chocolaatjes mee.
Ik heb er vertrouwen in dat dit gezin zijn weg vindt. Kompanjon laat hen met een gerust hart los, en wanneer ze er nood aan heeft, kan Patricia opnieuw contact opnemen met de coach. Zelf ga ik trouwens nog af en toe langs: in haar kapsalon verkoopt Patricia haarproducten die ik gebruik. Een tof toeval!
Wil je weten hoe Kompanjon gezinnen precies ondersteunt?
lees over onze werking