The time is 02:30:03am

Jij doet het goed, ik doe het goed, samen doen we beter

Ik had met Elisabeth en haar kinderen afgesproken om naar ‘De wereld van Kina’ te gaan. Ik vond het best spannend, want we hadden elkaar niet meer gezien sinds december. Ik wist dat een uitstap samen best druk zou worden en hoopte dat de kinderen en Elisabeth het leuk zouden vinden.

Toen ik aankwam, werd ik onmiddellijk vrolijk door hen te zien. Ik vond het grappig dat Liana “hallo” zei en vroeg wie ik was. Ik moest lachen en zei: “Allez, Liana, ‘t is Tine, herken je mij niet meer?
Toen wist ze het weer en ik kreeg al snel een dikke knuffel! Gedurende het hele museumbezoek heeft Liana mijn hand vastgehouden. Het blijft heel bijzonder voelen hoe graag ze mij heeft en hoe veilig ze zich voelt bij mij.

Angel, Leroy en Eliot waren ook echt blij om met mij op stap te gaan. We gingen het museum binnen en zoals verwacht was de inkomprijs laag. ‘De wereld van Kina’ is gratis voor kinderen en heel goedkoop voor inwoners van Gent met de UiTPAS. Goed dat we dit al eerder hadden aangeschaft! Elisabeth was aangenaam verrast door de lage prijs. Ze wou absoluut niet dat ik iets zou betalen. Ik liet ze begaan en bedankte haar.

De kinderen vonden het museum leuk. Bij het onthaal hadden we een ‘zoektochtzakje’ gekocht. Daardoor konden Angel en zijn vriendje samen op speurtocht gaan en voorwerpen zoeken in het museum. Het zakje was leuk, maar zorgde wel voor wat onenigheid onder de kinderen, want ze wilden het allemaal eens vasthouden… Af en toe telde Elisabeth of ik de kinderen, want we mochten er geen eentje vergeten!

We hebben het volledige museum ontdekt en de kinderen hebben echt wel bijgeleerd! Bij de afdeling van de vogels hadden we goed zicht op alle kinderen en nam ik de tijd om met Elisabeth bij te praten. Ik vroeg hoe het met haar ging. Ik heb het altijd heel mooi en fijn gevonden hoe open Elisabeth steeds is voor mij. Het blijft zwaar voor haar om alleen voor vier kinderen te zorgen. Ik kan daar helaas niets aan veranderen, maar ik denk dat ze het wel fijn vond dat ik gehoor gaf aan haar verhaal. Ik vroeg of ze ‘een nieuwe Kompanjon’ gekregen had. Daarop zei ze ‘nee’, aangezien de agenda van Angel al heel erg vol zit. Het zou teveel zijn. Angel krijgt nu logopedie en dat lijkt hem echt te helpen. Ik was heel erg blij om dit te horen!

Elisabeth sprak haar bewondering uit voor mij, omdat ik er bewust voor kies om later met kinderen te werken. Ik vond dat heel bijzonder en sprak oprecht mijn bewondering voor haar uit. Ik vertelde dat ik het waanzinnig vind dat ze het toch maar doet. Dag in dag uit blijft ze de zorg dragen voor haar vier kinderen. Het was een mooi gesprek met veel warmte. Het uitgesproken wederzijds respect blijft me bij.

Toen de uitstap ten einde kwam, voelde ik me best emotioneel. Ik heb met alle kinderen tijdens het bezoek gepraat en gevraagd hoe het ging. Ik ben blij dat het met alle vier goed gaat. Angel vroeg nog maar eens of ik écht niet wou blijven komen bij hem thuis. Dat raakte mij ook diep.

Ik heb de kinderen nog een dikke knuffel mogen geven en ik heb daarna afscheid genomen van Elisabeth. Tijdens het wegfietsen dacht ik aan hoe dankbaar ik ben voor alles wat ik leerde van Elisabeth en haar kinderen. Kompanjon verricht prachtig werk en ik ben blij dat ik de kans kreeg om mijn steentje te kunnen bijdragen aan deze mooie missie!

Verhaal van Tine Dhooghe, studente logopedie aan de Arteveldehogeschool, maart 2023.

The time is 02:30:03am