The time is 05:20:24am

Alles komt goed

Ik heb vroeger hulp gekregen van studenten van Kompanjon. Ik was toen negen jaar oud en zat ik het derde leerjaar. De school was nieuw en het was moeilijk. Vooral rekenen was een probleem. Ik moest elke dag de tafels oefenen. Ik was vaak verdrietig, omdat ik mijn vrienden van mijn vroegere school miste. 

Er kwam een mevrouw van Kompanjon bij ons thuis, Katelijne. Zij en mijn moeder spraken de hele tijd over mij, over de school, over het huis waarin we woonden, mijn kleine zusje, taallessen,Ze dronken samen thee en ze lachten. 

Niet veel later kwam er een studente die mij zou helpen. Haar naam was Alice. In het begin vond ik het niet zo leuk dat er iemand voor mij thuis op bezoek kwam. Ik was toen erg verlegen. Na een tijdje vond ik het echt leuk en keek ik uit naar die bezoeken. Ik weet nog dat we samen een ganzenbord hebben gemaakt. Ik heb nog een foto van toen. Kijk maar: mijn mama staat links, Alice rechts en ik sta in het midden. Ik bewaar die foto in een speciaal doosje op mijn kamer. 

Met Pauline, de tweede studente, gingen we samen naar de bib. Dat weet ik nog goed! Ik volgde toen ook nog twee jaar logopedie en nu gaat alles goed met mij. Ik ben nu veertien jaar oud en zit in het tweede jaar in de A-stroom. Ik wil heel graag verder studeren. Ik droom ervan om later tandarts te worden. Ik wil dat. Ik ben een doorzetter, net als mijn ouders. 

Zij zijn tien jaar geleden vanuit Palestina naar België gekomen. Het was voor hen in het begin ook niet makkelijk. We woonden in een heel vochtig huis. Het was ongezond. Waar we nu wonen is ook niet heel erg goed, maar we vonden niets andersEr is geen centrale verwarming en we gebruiken elektrische olieradiatoren. Als het echt koud is, kunnen we de open haard aansteken. Er is wel een afdak en een tuin. 

Er is intussen ook veel goed gekomen. Er kwam nog een zusje bij en ze is nu acht maanden oud. Ze heet Misk, dat betekent ‘geur van de hemel’. Mijn ouders hebben allebei een job. Mama haalde niveau zes voor Nederlands en studeerde dan nog twee jaar verder voor kinderverzorgster. Ze werkt nu in de buitenschoolse kinderopvang. Dat was wat ze echt wou, want in Palestina deed ze dat werk ook. Mijn papa heeft ondertussen een opleiding gevolgd als heftruckchauffeur. 

Mijn mama maakt zich wat zorgen om mijn jongere zusje. Safana zit in het eerste leerjaar en mama wil graag opnieuw een studente van Kompanjon. Het stelt haar gerust dat er extra steun komt. Ik vind dat ook goed, al heb ik er aan de andere kant alle vertrouwen in dat Safana het uiteindelijk goed zal doen. Alles komt goed, net als bij mij. 

 

Verhaal van Fatima Abou Tohima. Gent, februari 2023

The time is 05:20:24am