The time is 11:52:46am

Het duizendste

De deur zwaait open met een brede welkom. Elisabeth kent me niet en was een beetje vergeten waarom ik kwam. Zonder aarzelen leidt ze me naar haar woonkamer. Zoveel vertrouwen verwondert mij niet meer, ik was al bij zoveel verschillende gezinnen te gast. Vandaag kom ik speciaal voor een gesprek met het duizendste gezin dat we met Kompanjon vzw in Gent zullen ondersteunen. Ik maak kennis met Elisabeth, 36 jaar oud, moeder van vier: Elliot, Liana, Leroy en Angel. Ze maakt een zelfzekere indruk, open blik, hart op de tong. “Toch blijf ik me hier een vreemde voelen” zegt ze. “Ik ben afkomstig uit Ghana. Ik blijf achter de feiten aanlopen, snap nog altijd niet goed hoe het allemaal werkt, geef het op als ik iets online moet regelen … Voor mijn kinderen speelt dat gelukkig niet. Ze zijn hier geboren en leren al doende”. 

Enkele weken geleden leerde Elisabeth één van de collega’s kennen. De eerste kennismaking speelde zich af aan dezelfde keukentafel waar ik nu samen met haar zit. Ze vertelt opnieuw over haar gezin en de vragen waarmee ze zit :  Ik maakte me zorgen, mijn kinderen doen het goed op school maar ik ben toch ongerust. Werken ze wel genoeg? Zijn ze wel mee met alles? Wat zou ik hen extra kunnen bieden om vooruit te komen? Hoe krijg ik ze aan het lezen? Waarom weet ik niet waar ze kunnen sporten of muziek leren spelen?”

Ik zocht een sociaal werker of een overheidsdienst om me te helpen. Ik vroeg raad aan de studente die hier naast mij woont. Uiteindelijk kwam ik via de school bij jullie terecht. Een tijdje geleden maakte ik kennis met Mikati.” 

Ze is coach bij Kompanjon en legde me alles uit. Ik weet dat er een student zal komen, niet erg lang maar lang genoeg om dingen van te leren. Ik zie het zitten en mijn kinderen ook. We zijn nieuwsgierig naar wie er zal komen. Hij of zij, zal hier welkom zijn. Ik kan me inbeelden dat de student wat zal opkijken van mijn huis, vier kinderen zorgen voor veel beweging. We hebben andere gewoontes en we praten drie talen”. 

Op de achtergrond speelt de televisie. Terwijl Queen Elisabeth ten grave wordt gedragen krijg ik nog een heel verhaal over de koning en zijn gemalin, de rol van de oude kolonisator, de invloed van het Engels, de naamgeving in Ghana … Ik kijk nog even mee en rond intussen de koningskwestie af maar tussen de lijntjes door heb ik wéér heel wat bijgeleerd. Ik neem afscheid en stap met een brede glimlach buiten. Dank je Elisabeth en die vele anderen! We kijken ernaar uit om de volgende duizend gezinnen te leren kennen!

The time is 11:52:46am